آبی تر از آنم که بیرنگ بمیرم از شیشه نبودم که با سنگ بمیرم من آمده بودم که تا مرز

 رسید ن همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیرم تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبم من در

 این تنهایی تنها و بی رقیبم گل قلبم در این بیراهه مرده ولی باز هم به عشقت دل سپرده

 من از روزی که خودمو می شناسم برای دیدنت در التماسم